Een dag uit ons leven in Kenia

Dag 12 vrijdag 28 februari.

We staan zoals gebruikelijk om 7:00 op, en de zon schijnt al door het huis. Het is windstil, dus het belooft een warme dag te worden. Na ons ontbijt met verse mango en banaan gaan wij lopend naar Macheo, het is half negen en al behoorlijk warm. Op Macheo staat Fidelis al te wachten en kunnen wij op naar KOP. Voor de seminar van vandaag, speciaal voor de tienermoeders, is het onderwerp hygiëne. Wij hopen dat iedereen weer aanwezig zal zijn en zo doorlopen zij een wekelijks programma met verschillende thema's; hygiëne, pre en postnatale zorg , borstvoeding, babyverzorging etc. Voor dat wij gaan ,pakken wij uit de store op KOP nog wat knuffels om onze voorraad die wij hebben meegenomen, aan te vullen, zodat wij genoeg hebben voor iedereen.
Er gaat ook nog een Engelse jongen, Lian, mee, die als vrijwilliger werkzaam is op Macheo, hij zal met de fieldworker Judie een bezoek brengen aan een jongetje met een botbreuk die geopereerd is. Onderweg in de auto praten wij met Lian over zijn achtergrond, communicatie, telefonie en hebben het over de mogelijkheid die wij graag zouden willen benutten met SMS berichten voor de seminars. Het is iets wat heel goed zou kunnen werken, omdat bijna iedereen een mobile heeft . Bij de intakes worden al de telefoonnummers genoteerd. Laten wij hopen dat dit nog een vervolg gaat krijgen.
Aangekomen op KOP is er nog een seminar gaande voor het ondervoedingsprogramma, maar zijn er ook al een tiental tienermoeders aanwezig. Okoth sleept wat bankjes naar buiten en zet die onder de Shade zodat de moeders daar kunnen wachten. Wij gaan naar binnen, begroeten een ieder, en ik stel voor om direct om tafel te gaan om alle dertig meisjes die wij hebben gesproken verder te bespreken. Na een wat rommelige start duidelijk gemaakt hoe wij dit gaan aanpakken; elke groep van vijf meisjes gaan wij individueel doorspreken en bepalen of er een indicatie is om ze op te nemen in het project, en dus financieel te ondersteunen. Van belang is te weten, hoe ver geschoold, welke klas, alleenstaand of getrouwd, is er een inkomen en vooral is er een motivatie om iets te gaan ondernemen. Met de voorgestelde informatie en de al vastgelegde gegevens slagen wij, Lydia, Fidelis, Gladys, Marjon en ik , er in om binnen afzienbare tijd tot een selectie te komen. Van de dertig meisjes selecteren wij er negen voor een cursus hairdressing, drie gaan wij helpen met naaimachines en een breimachine zodat zij hun business kunnen opstarten, zij zijn allen al gecertificeerd. Van twaalf meisjes wordt er afgesproken dat zij nog een follow up krijgen die op een later moment zou kunnen Leiden tot het alsnog opnemen in het project. Van zeven meisjes moeten wij concluderen dat er om uiteenlopende redenen geen mogelijkheden zijn binnen het project.
Ik complimenteer iedereen met het werk wat wij hebben verzet en het resultaat, met een applaus bedanken wij elkaar. Nu het vervolg, ik doe een suggestie om een bezoek te brengen aan een school die de cursus hairdressing verzorgd en ook om ze eventueel uit te nodigen op KOP voor de geselecteerde meisjes.
Dit idee wordt aangenomen en Lydia en Fidelis gaan contact leggen met een school. Inmiddels is de seminar in volle gang en wordt iedereen door een medewerker van het district hospital, geïnformeerd over het belang van hygiëne, van jezelf, je baby, je omgeving en je partner. Ik ben verheugd veel,bekende gezichten te zien van de meisjes die hier al eerder waren of die wij hebben bezocht. Er zijn er zevenentwintig. Als de seminar is afgelopen deel ik met veel plezier de knuffels uit die ook met gelach worden ontvangen. er blijven nog twee meisjes zitten die wij samen met Gladys willen spreken. De eerste is Jane die wij verder willen helpen een business te starten. Zijj moet nog aangeven of zij wil gaan voor kleding maken of sweaters breien, onderdeel van de schooluniformen. Zij is zichtbaar blij als zij verneemt dat wij haar verder gaan helpen en concreet wordt dat een breimachine. De tweede is Purity, wij hebben haar gisteren al bezocht in haar woonomgeving, en voor haar is kookgerei noodzakelijk om in haar eigen eten te kunnen voorzien. Voor vijfentwintig euro gaat zij nu een kooktoestel kopen op paraffine, dit is goedkoper als de gebruikelijke houtskool. Een aantal pannen, borden, mokken, lepels en we besluiten dat er ook een tafel moet komen waar dit op kan staan.
We zijn tevreden , nemen een kop thee en praten nog wat na met elkaar,als Marnix ineens verschijnt met zijn ouders, die enkele dagen over zijn. Ook nu doen wij weer een korte verslaglegging van ons werk en de bevindingen. Wij besluiten met Gladys en Fidelis nog een ronde te maken in de field om een aantal tienermoeders te bezoeken en hun woonomgeving te controleren. Maar eerst gaan wij op bezoek bij een vrouw die als politieagente heeft gewerkt, maar nu door omstandigheden in Kiandutu is terecht gekomen. Wij hebben vorig jaar bij haar een paar tassen gekocht en doen dit nu ook. Zij is erg blij met onze komst en aankoop. Een vrouw op leeftijd met een hard bestaan, zij staat om vijf uur op om maispap, porridge, te maken, die zij dan aan scholen verkoopt. Het is nu twaalf uur, dus voor haar zit er al een hele werkdag op en moet zij echt even rusten. Het maken van tassen geeft haar nog een extra bijverdienste. Dan vervolgen wij onze weg en bezoeken een aantal tienermoeders uit ons programma en schrikken bij een aantal van de smerige hutjes die wij aantreffen. Zij worden hier op niet te verstane wijze op aangesproken door Fidelis en Gladys en worden volgende week opnieuw gecontroleerd. Bij het volgende hutje treffen wij een jongen van ongeveer zes jaar met een zeer jonge baby in zijn armen op de grond zittend voor het hutje. Verder is er niemand te bekennen, een zorgelijke situatie. Fidelis neemt de baby van de jongen over en legt deze binnen op de bank. Er verschijnt uit een van de andere hutjes een vrouw die weet wie de jongen is, hij blijkt geen familie te zijn van de baby , maar is door de moeder van de baby ingeschakeld, terwijl zij in het veld groente aan het plukken is. Ook de moeder van de jongen is daar bij, en dan staan wij ineens in het hutje waar de jongen blijkt te wonen en de vader op bed ligt met hoofdproblemen, medicijnen krijgt en erg zwak is. wat een zorgen! De moeder van de baby zal er op worden aangesproken haar kind niet zo achter te laten en voor nu wordt de buurvrouw opgedragen voor de baby te zorgen. Wij komen bij een jongetje dat een botbreuk heeft en in het gips zit, als wij binnen komen ligt hij in een plastic stoel bij de deuropening en valt ons meteen op hoe vreselijk smerig het binnen is. Overal vuil, gebruikt keukengerei, smerig bed, hier moet echt worden schoongemaakt. Ook,deze jonge moeder wordt hier op aangesproken en ik spreek af met Gladys en Judie dat zij dit voorlopig dagelijks moeten controleren. Het is op het heetst van de dag dat is goed te merken in Kiandutu. na de overvloedige regen is het nu al weer erg droog en stoffig en waait het rode zand ons om de oren. Het wordt tijd om te stoppen en de koelte van KOP op te zoeken. Ook Lian is terug van zijn bezoek in het field en speelt wat met de schoolkinderen van KOP. Wij trekken ons eerst even terug in een koele ruimte om bij te komen, helaas te laat voor de lunch, maar dat zijn wij inmiddels gewend en met een paar biskwietjes redden wij het wel weer even. Bernard wordt gebeld om ons allen op te halen en zo vertrekken wij om half drie van KOP, maar niet voordat wij het record touwtje springen hebben gebracht op 241!! Zo een gedreven meisje, ze blijft springen. Op Macheo spreken wij voor morgen af met Benson, die samen met ons Kiragu, ons sponsorkind bij Macheo, gaat bezoeken. Hij is op een boardingschool geplaatst waar hij permanent verblijft,op twee uur reisafstand, dus morgen even toeren. Het wordt tijd om naar huis te gaan, en aangezien het nog steeds erg warm is, ondanks de wind, bestellen wij de motorbike. Marjon koopt nog een paar avocado's om straks te kunnen genieten van een dip en dan is daar de motor en nemen wij plaats achterop, lekker met die wind om je heen, maar dat is van korte duur want een paar honderd meter verder staan wij stil met een platte band. Helaas het wordt toch weer verder lopen en komen wij bezweet aan bij ons huis, tijd voor een douche, koud bier en een toast met avocado, heerlijk, hier glijdt alle vermoeidheid weer van je af.

Helaas lukt het niet om de foto,s te plaatsen, maar ben je nieuwsgierig geworden kijk dan op onze facebookpagina KOP, te liken via www.kopkenya.org